Boontje komt om zijn loontje

Hij naderde dichterbij. Ik wist niet wat me overkwam, maar het gaf me een vies gevoel. Dit had ik nog nooit meegemaakt. 'Wat wil je van me'? Ik kreeg geen reactie terug. Ik stond verstijfd te kijken naar de man in het zwart dat steeds meer me deed denken aan de engel der doods, ook al had ik nooit echt een precies beeld van het wezen. Toch had ik steeds het vermoeden dat men tijd was aangebroken, maar ik liet de moed niet zakken. Ik draaide me om en liep van hem weg. Plotseling verscheen hij voor mij. Rustig nam hij zijn kap af en liet hij zijn gezicht zien..Ik verschoot, ik had geen idee. ‘’Nee dit kon niet waar zijn, ben jij het echt”?! Het was me nooit overkomen dat ik in deze hel zou belanden. Het is dan toch uitgekomen, mijn beste vriend was degene met de kap, hij was degene die inbrak bij men thuis, hij was degene met de röntgenfoto. Al die tijd was hij al op de hoogte, hij wou mij gewoonweg zot krijgen door zijn spelletje en ik was nog zo dom genoeg om er op in te gaan. ‘’Ik begrijp wat je van plan bent.” Hij zei niets. Voordat ik het wist scheen hij met een lichtlamp in mijn ogen zodat ik even verblind werd van het felle licht en duwde me zo in het graf..